Yes! Het bestaat… Fear of missing out (ofwel FOMO) in samenwerkingsverbanden. Angst als drijfveer om samen aan tafel te zitten. Daarom is het zo ontzettend belangrijk om aan de samenwerkingstafels niet alleen inhoud maar juist ook proces te bespreken!
Aan de andere kant is het ook zaak dat netwerken en samenwerkingsverbanden in regio’s samen kritisch kijken naar waar ze elkaar raken. Of overlappen. En dan samenwerken. Gelijkgerichtwerken. Coalities sluiten. Soms mss schrappen? Want er zijn veel verbanden en initiatieven. Een paar jaar geleden opperde ik de gedachte van regiocoordinatie of tenminste een digitaal overzicht.
In die dynamiek tussen alle verbanden ervaar ik een ander soort angst…
Wat als…
… ik niet blijf bestaan?
… onze moeizaam opgebouwde samenwerking wordt verstoord?
… mijn bloedzweetentranenproject wordt gebypassed door een andere innovatie?
Netwerkdisruptieangst? Als iemand een beter woord weet…
Wat ik in elk geval denk te zien, is dat die angst niet bijdraagt aan het realiseren van benodigde verandering. Organisaties, ook netwerkorganisaties, hebben van nature de neiging te willen overleven. Dat is niet goed, dat is niet slecht, eerder logisch. Ook als ze het doel waartoe ze zijn opgericht niet altijd meer dienen, of suboptimalisatie in de hand werken. Wel goed om alert op te zijn!
Netwerk FOMO
